Na Pride & Prejudice en Atonement doet regisseur Joe Wright opnieuw beroep op zijn muze Keira Knightley om een literair werk te verfilmen. Dit keer zetten ze hun tanden in Anna Karenina, het tijdloze verhaal over een buitenechtelijke liefdesrelatie in het tsaristische Rusland van 1874.
De prachtige en levenslustige Anna (Knightley) voelt zich gevangen in haar liefdeloze huwelijk met de hooggeplaatste ambtenaar Aleksei Karenin (Jude Law). Wanneer ze graaf Vronsky (Aaron Taylor-Johnson) leert kennen, ontstaat er een gepassioneerde affaire met tragische gevolgen.
Het is al de dertiende keer dat Tolstojs overspelverhaal naar het grote scherm wordt vertaald, maar visueel zo indrukwekkend zag je het nog nooit. Wright laat bijna de gehele film afspelen in en rond een theater. Decor- en rolwisselingen gebeuren voor je ogen. Toch is dit allesbehalve een saai verfilmd toneelstuk. De exuberante decors worden afgewisseld met prachtige landschappen en dat levert oogverblindende shots op. Voeg daarbij nog eens de wondermooie choreografieën van de Belgische topchoreograaf Sidi Larbi Cherkaoui en je krijgt een vernieuwende en originele Anna Karenina-versie.
Echt helemaal weggeblazen werden we echter niet. Daarvoor is de emotionele betrokkenheid bij de personages en het verhaal te gering. Ook de vertolking van Aaron Taylor-Johnson als Vronsky wist ons niet te overtuigen. Knightley brengt het er dan beter vanaf als een neurotische Anna, maar het is Jude Law die de show steelt als de complexe Karenin.
Deze Anna Karenina is dus een zeer knappe, maar geen magistrale adaptatie geworden. Wel één van de visueel verbluffendste films van het jaar. (PF)
Trailer: Anna Karenina
