Craig. Daniel Craig. De eerste blonde Bond in de geschiedenis van de meest succesvolle film franchise ter wereld is één van de hoofdredenen om in uw Aston Martin te springen en in een rotvaart naar het 22ste 007-avontuur te vlammen. Op een sublieme manier zet Craig een woeste, ijzig ongevoelige en bijna psychotische Bond neer, voortgedreven door wraak op de moordenaars van Vesper. Want voor het eerst is een Bondfilm eigenlijk een sequel. Quantum of Solace begint waar Casino Royale ophield.
Na het verraad van Vesper, de bondgirl waar 007 echt van hield, vecht James tegen de drang om zijn nieuwste opdracht tot een persoonlijke wraakactie te maken. Vastbesloten om de waarheid te achterhalen, ondervragen Bond en M (Judi Dench) Mister White (Jesper Christensen). Het blijkt dat de organisatie die Vesper chanteerde, veel complexer en gevaarlijker is dan iemand ooit had kunnen vermoeden. Forensische informatie legt een verband tussen een MI6-verrader en een bankrekening in Haïti. Daar maakt Bond kennis met de knappe maar opvliegende Camille (Olga Kurylenko), een vrouw die haar eigen vendetta heeft.
Camille leidt Bond recht naar Dominic Greene (Mathieu Amalric zet een sterke bad guy neer), een meedogenloze zakenman en belangrijk figuur in de mysterieuze organisatie. Verwikkeld in een web van verraad, moord en bedrog, werkt Bond samen met oude vrienden in de strijd om de waarheid aan het licht te brengen. Naarmate hij dichter bij de man komt die verantwoordelijk is voor Vespers verraad, moet 007 de CIA, de terroristen en zelfs M te slim af zijn, als hij Greenes sinister plan wil ontrafelen en diens organisatie een halt toeroepen.
Na het grotendeels erbarmelijke Die another Day betekende het superieure Casino Royale een wonderlijke rehabilitatie voor de gehele reeks. Bond kreeg een hardhandige adrenaline-injectie en moest het met heel wat minder franjes doen, gestript van bijna al zijn gadgets en oneliners. En het werkte. ’s Werelds bekendste superagent straalde opnieuw gevaar, arrogantie en onvoorspelbaarheid uit. Bond was – net zoals Jason Bourne – een held van de 21ste eeuw geworden: hard, rauw, grof, maar duivels opwindend.
In Quantum of Solace kiest regisseur Marc Forster voor dezelfde aanpak en drijft het zelfs nog wat verder. Nog killer, nog harder, nog donkerder en nog minder gebruikelijke Bondkarakteristieken. En al stelt dit geanticipeerd vervolg nauwelijks teleur, het niveau van Casino Royale haalt het niet. Daarvoor ontbreekt de meeslepende vertelstructuur van het vorige verhaal. Dit Bondavontuur is meer een samenraapsel van energieke actiescènes, die stuk voor stuk indrukwekkend hun ding doen, maar uiteindelijk niet zo’n overweldigend geheel achterlaten. Wat overblijft is een degelijke, strakke actiethriller die minder beklijft, maar nog wel voor meer dan voldoende opwinding en entertainment zorgt om ons van onze 007-sokken te blazen.
Trailer:
