David, een 25-jarige uit Oslo, leeft samen met zijn moeder, terminaal zieke vader en mentaal gehandicapt broertje. Veel perspectieven voor de toekomst heeft hij niet. Hij hangt hele dagen rond in een gymzaal in het centrum van de stad, in het gezelschap van een paar kleine criminelen. Op een dag valt de politie de gymzaal binnen, net op het ogenblik dat zijn vader stervende is. David verraadt zijn vrienden, om nog afscheid te kunnen nemen van hem. Maar het is te laat. Nu zijn vader dood is en zijn moeder overmand wordt door verdriet, moet hij zorg dragen voor zijn gehandicapte broer en daarbovenop moet hij proberen zijn vroegere vrienden van zich af te schudden.

Aksel Henie schreef, regiseerde en acteerde in deze harde Noorse prent. En koos tevens een puike soundtrack met onder andere Tom McRae. Naargelang de film vordert, worden we hoe langer hoe meer naar de keel gegrepen en ondergedompeld in de onderwereld van Oslo. Meer dan deftige cinema dus over het aloud verhaaltje ‘jongen probeert zijn leven te beteren’. Vergelijk de film met het kaartspel: leuk, maar al lang niet meer origineel te noemen. Tot duizend? (PF)

Trailer: 

Uno